# مهلت شش ماهه تحریم های شورای امنیت بر ضد ایران هم رو به اتمام است و مجددا مباحث مربوط به صلح آمیز بودن یا نبودن انرژی هسته ای و مذاکره و دوستی و دشمنی ها مشغول به اوج گرفتن هستند. نمی دانم و نمی دانیم در پس پرده چه خبر است، اما مدت هاست که من از دست یابی به انرژی هسته ای که مفید حال ملت و مملکت باشد ناامید شده ام. پس هر چه می خواهد بشود، بشود. به ما چه!
فکر کنم بی اهمیت ترین عنصر در مناقشه هسته ای خواست و نظر همین "ما"ی نا محرم است.

# تکلیف ریاست جمهوری ترکیه هم به ظاهر مشخص شد. همانطور که خیلی ها می دانستند و خیلی ها هم نمی خواستند که بدانند، بلاخره عبدالله گل شد رئیس جمهور. تازه حالا ماجرای اصلی شروع می شه. ارتشی ها این طرف را در مراسم روز پیروزی ارتش کم محل کرده اند و باید منتظر عمل متقابل دولتیان بود. به هر حال از حالا به بعد کار حزب عدالت و توسعه خیلی مشکل می شود و نیروهای مخالف با تمام وجود سعی در سنگ اندازی خواهند کرد. از این به بعد است که عیار کامل یاران اردوقان مشخص خواهد شد. و اگر هنری داشته باشند رو خواهند کرد. تا حالا که خوب و محکم جلو آمده اند. روز های سخت و نفس گیری در ترکیه پیش روست.