خسرو گلسرخی

چند بار متنی را نوشتم که بگذارم اینجا اما هیچ کدومشون نتونست حرفی را که می خواهم بزنم بگه، پس بی خیالش.
امشب تکه ای از دفاعیه خسرو گلسرخی را در برنامه این مجری لوسه (فرزاد حسنی) دیدم. دوباره احتیاج شده به توده های مردم و اینا (حاکمان نظام) دارند یه ذره حلقه محدود نمایش حقایق انقلاب را گشاد تر می کنند. در هر صورت اتفاق میمونی است. باشد که با این روزنه ها تا حدودی واقعیات انقلاب بیشتر در جامعه روشن شود.
ولی راستش یه چیزی برام جا نمی افته. اینا چرا یکراست رفتن سراغ مارکسیست ها و لائیک ها. رحیم پور ازغدی حرف از احمدزاده ها می زنه و رفتار مارکسیست ها را تحلیل می کنه. احسان نراقی توی تلویزیون خاطره می گه. بارها از توی حرفشون اسم جبهه ملی البته به عنوان یک گروه لائیک در می آید. تازه از اینا تعریفم می کنند و مصداق آزاده های حدیث امام حسین قرارشون می دن. من امسال با این که از هر سال کمتر با رادیو و تلویزیون کار داشته ام بیشتر کلمه مارکسیست به گوشم خورده است.
اما چرا از دین دارها (از نوع روشنفکر) حرفی نمی زنن. اگر می تونستن همین یه ذره شریعتی را هم حذف می کردند. همونطور که بازرگان و طالقانی عملا حذفن. اگر می خواستن یک دفاعیه انقلابی را نشان بدن چرا دفاع رضایی را مثلا نشون ندادن (هرچی باشه حداقل مسلمون که بود)؟ فرضا نمی شینن حنیف نژاد و سعید محسن را نقد کنند (گور بابا نقد حداقل بگن اینا هم یه زمانی وجود داشته اند)؟
توجه: نمی گم فقط باید به اینا پرداخته بشه ها، قصدم اینه که چرا حکومت جمهوری اسلامی که تا به حال هر دو گروه فوق را حذف کرده بود، حالا اول رفته سراغ اونایی که اختلاف اعتقادی بیشتری با خوشون دارند.