روزهای رنگی، سبز، سرخ، زرد، آبی، ...، رنگ هایی که به برکت فصل پر باران بهار، ما را به لذت بردن از خود دعوت می کند. لذتی که برای دست یافتن به آن باید از تمدن دوری کرد. تمدن دودی و سیاه و پرطمطراق. طبیعت ما را دعوت می کند، به باران و رنگین کمان، به سبزه و بوی گل، به طراوت وتحرک.
طبیعت زیباست. نمی بایست به زیبایی بی اعتنا بود و از آن بهره نبرد. نمی توان آن را نابود کرد. باید آن را نیکو داریم، زیرا نکویی را ارمغان دارد.
و بس شایسته است قدردانی از زیبایی که زیبایی را آفرید.