درخت، عنصر بی ارزش زندگی شهری ما

طبق اعلان فراخوان فوق از روز 16 خرداد ماه برابر با 5 ژوئن "روز جهانی محیط زیست" تا روز 22 خرداد قرار است موج سبزی از سوی وبلاگ نویسان فارسی همگام با سایر وبلاگ نویسان جهان در جهت تکریم محیطی که در آن زندگی می کنیم، با یادداشت حداقل یک مطلب مربوط به محیط زیست، شکل بگیرد.
خوب من هم فقط برای آنکه خود را در این حرکت زیبا سهیم بدانم و نقشی در آن ایفا کنم در این پست به مطلبی که این روزها مورد توجهم قرار گرفته، می پردازم.
اگر بخواهم تیتری برای این معضل انتخاب کنم؛ آن "درخت، عنصر بی ارزش زندگی شهری ما" خواهد بود. در شهر ما (اراک) این روزها به علت نزدیکی سفر استانی رئیس جمهور، با سرعت خارق العاده ای در سطح خیابان ها شاهد تغییر و تحولات عمرانی هستیم. تحولاتی مثل تعریض خیابان، آسفالت مجدد، احداث مسیر های جدید و امثال این عملیات. اما نکته جالب برای من در این تغییراتِ عمدتا عجولانه و بدون برنامه ریزی، بی اهمیتی درخت هایی است که بعضا سالیان زیادی از عمر آن ها می گذرد. برای اراکی ها امروز دیدن جای خالی درخت های بزرگی که شهر کم درخت ما را اندکی سبز کرده بودند، بسیار عادی و در بعضی موارد متاسفانه طبیعی جلوه می کند!
بارها از اطرافیانم شنیده ام و دیده ام، هرگاه برای ایجاد تغییری در بنای خانه یا هر ساختمان دیگری که داشته اند، اولین مانع که از سر راه برداشته می شود درختان هستند. متاسفانه این درختان گاهی قربانی برنامه ریزی های عمرانی می شوند که هیچ گاه عملی نشده و تنها تنه ی بریده شده ی درخت تنومندی در گوشه ای از بنا به یادگار می گذارند ...
واقعا؛ چرا "درخت" به این حد برای مایی که در شهر زندگی می کنیم، بی اهمیت است؟ حاضریم برای آن که فرضا نیم متر از زیربنای خانه کم نشود، درختی که پنجاه سال با سایه اش به ما "زندگی"، با رنگش "نشاط" و با فتوسنتزش به ما "نفس" می داد، را قطع کنیم!!!