شوراها(3)

شوراها(3)
انتخابات پنگوئن ها
انتخابات شورا های امسال (قضیه خبرگان که مشخصه، من هم قبلا موضعم را گفته ام) با حرکت مناسب نیروهای منتقد دولت شروع شد، تلاش برای جبران دو اشتباه، یک سعی در ایجاد ائتلاف و هماهنگی بین نیروها و دو استفاده از نیروهای کارآمد (حداقل نسبت به دوره های قبل). دو موردی که در دو انتخابات گذشته شوراها به همه اصلاح طلبا ن ضربه زد. این موارد در تهران از همه جای ایران شاخص تر و موفقیت آمیز تر بود. در بقیه نقاط هم کمابیش این شرایط حاکم بود. در حالی که نیروهای متمایل به دولت، دچار مشکلات سالیان قبل منتقدان دولت شده اند، فرصت را مناسب کرده است برای ایجاد رخنه در حکومت یکپارچه ای که کشور را به سمت نا کجا آباد سوق می دهد.
اما... اما حالا سوال: راه رسیدن به این هدف است چیست؟ جواب: انتخابات، روشی که مقبول است.
اما مسئله این جاست آیا این اتفاقی که در 24 آذر خواهد افتاد انتخابات است. مشکلات میزان شرکت مردم (که به نظر من حداقل نیمی از جامعه در این دوره شرکت خواهند کرد)، تقلب در انتخابات، اتفاقاتی که مطمئنا (بسیار بیشتر از گذشته) بر سر آرای ریخته شده به صندوق ها خواهد آمد و غیره به کنار. به هر حال همه این مشکلات وجود داشته، دارد و خواهد داشت و این دلیل موجهی برای کناره گیری از عرصه رقابت (به عنوان وسیله ای برای اصلاح امور کشور) نیست. مشکل به قبل از این اتفاقات بر می گردد. آیا این عرصه "انتخابات حداقلی" است؟
در این جا چون شوراها میادین رقابت شهری است و به این دلیل که هیئت های نظارت در هر شهر و روستا سیاست خاصی را در انجام رد صلاحیت اختیار کرده اند، من به مورد شهر خودم یعنی اراک می پردازم.
رد صلاحیت ها در این جا بسیار گسترده بوده. تا جایی که یک نماینده فعلی شورا و از قضای روزگار تنها کسی است ازبین 9 نفری که دور قبل من به آن ها رای دادم موفق شد به شورا راه پیدا کند رد صلاحیت شده. و انصافا در بین اعضای این دوره شورا که همشون گند زده بودند، تنها عضوی بود که پاسخگو بود. برای اراکی های عزیز، مورد میدان کوهنورد را مثال می زنم که توسط عده ای از علاقه مندان به کوهنوردی اراک در محوطه کوه سرخه و دره گردو احداث شد، تنها کسی که از بین مسئولین (کسانی که در سطح شهر قدرتی داشتند) با این گروه کوهنورد همکاری کرد و در رفع مشکلاتی که از سوی ارگان های مختلف از امام جمعه گرفته تا شهرداری و خانواده شهدا و دیگران یاری رساند همین آقای هادی سعیدی بود. به هر حال در شهر ما، او که سابقه خدمت شهرداری در دوران پس از انقلاب دارد و دوره قبل هم تایید صلاحیت شده بود و الان هم عضو شوراست به دلیل واقعا خنده داری رد صلاحیت شد.
دیگر چهره های سرشناس هم از زیر تیغ جانشین های شورای نگهبان رد نشدن. مثلا یکیشون که در سطح شهر معروفیت زیادی داشت و بسیار فرد مورد وثوقی بود، دکتر نظری استاد دانشگاه اراک است. شخصی که اصلا سیاسی نیست و فقط به خاطر اینکه جلوی نهاد های همه کاره مملکت سر خم نمی کند رد صلاحیت می شود.
رد صلاحیت ها به گونه ایست که ائتلاف اصلاح طلبان توانسته فقط 7 نفر را برای شورا در لیست خود قرار دهد در حالی که شورای اراک 9 نفر عضو می خواهد.
به هر حال به نظر من (پنگوئنی که از قطب جنوب آمده) این انتخابات در اراک با معیار های انتخابی حداقلی قطب جنوب سازگار نیست، و شاید بحث کوتاهی از اصول پیش آید.
هدف هیچ گاه وسیله را توجیح نمی کند.